Hieronder het verslag van onze laatste thermiekstage in Annecy, met dank aan de auteur Wilmert De Bosscher
Herinner je je nog April 2023? Ja, die aprilmaand waar het nog bijzonder koud was, er veel wind was, en we gebukt liepen onder veel regen en nattigheid. Toch waren er 4 dapperen: Cathy, Jeroen, Klaus en Wilmert die met veel goede moed naar de gite in Annecy afzakten om een thermiekstage te volgen onder de deskundige begeleiding van Cris. De weersvoorspellingen voor de laatste week van April waren weinig belovend.
Cathy en Jeroen waren er al eerder omdat ze de week voordien een succesvolle SIV stage hadden afgerond die ondanks het matige weer volwaardig kon doorgaan met 13 vluchten: een ideale voorbereiding voor de thermiekstage. Klaus en Wilmert kwamen ingevlogen via Geneve en met de ikarus minibus naar Annecy.
De maandagochtend gingen we even invliegen met enkele glijvluchtjes vanuit Planfait. Bij de tweede vlucht zat Wilmert al boven de Dents de Lanfon (1100 m boven de start) zodat het thermiekgebeuren was afgetrapt. In de namiddag deden we ook nog 2 vluchtjes vanuit Montmin naar Doussard om de thermieklocaties te leren kennen.
Op dinsdag hebben we, ondanks het slechte weer, beide vliegplaatsen terug kunnen aandoen waar we allen onze start (in 3 fasen) en landing (op doel) leerden verfijnen. Cathy was hier dikwijls het leerrijke en elegante voorbeeld, waarbij de anderen hun best moesten doen om toch niet teveel af te steken.
Op woensdag leerden we een nieuwe, interessante en mooie vliegplaats kennen: Semnoz, beter bekend onder de skiërs. Hier leerden we de kneepjes van het vak als voorbereiding op wat donderdag op het programma stond. Ook op woensdag konden we 4 vluchten maken.
Op donderdag hadden we nu toch al een beetje routine in de vingers en maakten we ons klaar voor de “koninginnenvlucht”: starten vanop Semnoz, vele honderden meters hoogte nemen, de top van de Semnoz oversteken richting Roc des Bœufs, daar terug hoogte nemen om deze veilig te overvliegen richting Doussard. Met een vooropgesteld thermiekplafond van 2000 m ging dit kantje-boordje zijn. Cris vertrok vooraf om de mogelijkheden te verkennen, gevolgd door ons kwartet. Het zat erin: Cris slaagde om makkelijk 2300 m te halen. Jeroen, nog maar 1 jaar actief in parapente, ontpopte zich als de hoogtekampioen en iedereen kon de onderkant van zijn scherm bewonderen. Wilmert kon ook 2300 m halen en beiden konden op aangeven van Cris de Semnoz oversteken. Voor Cathy en Klaus was het hard werken om de juiste thermiek te pakken en voldoende hoogte te nemen. Met een goede 2000 m hoogte waagden ook zij de oversteek. Cris vloog heen en weer om iedereen in de gaten te houden. Jeroen en Wilmert konden moeiteloos over de bergrug vliegen op meer dan 1700 m hoogte. Voor Cathy en vooral voor Klaus was het opnieuw alle hens aan dek om over de bergrug te komen, maar met geduld en volharding zijn we er allemaal samen in geslaagd om mooi te landen in Doussard; met een fantastische ervaring rijker.
Bij een laatste vluchtje op donderdagavond vanuit Montmin had Klaus de beste thermiek te pakken en besloot dan maar meteen om naar de gite te vliegen een zestal kilometer voorbij Doussard en te landen voor de deur van onze verblijfplaats.
Vrijdag, de laatste dag beloofde niet veel goeds. Na nauwgezet onderzoek van de weersvoorspelling reden we iets verder naar Marlens waar we opnieuw een nieuwe en kleinere vliegplaats leerden kennen. Nog 2 vluchtjes daar en 2 in Planfait volstonden om een fantastische week af te sluiten. Iedereen, en vooral Jeroen, heeft veel vooruitgang geboekt en iedereen kan tevreden terugkijken op een meer dan geslaagde week.
Dank aan onze fantastische monitor Cris en natuurlijk aan de ganse groep: het was een gezellig, aangenaam, leerrijk en avontuurlijk samenzijn. Het was weeral beter dan we vooraf ooit konden dromen …
